Zapisy do Klanu Ognia

[Neffe]

1. Imię: Neffe
2. Wiek: Dorosła
3. Wygląd: Av
4. Charakter: Idzie w kierunku charakternego.
5. Historia: Się piszę.
6. Wybrana ranga: Adept

[Daenerys]

Zgłoszenie:

1. Imię: Daenerys
2. Wiek: za długi
3. Wygląd: czarna, z białymi znaczeniami i masą blizn, złote oczy i przewieszony na łańcuszku 'kompas' na szyi
4. Charakter: ognisty z posmakiem despreesso
5. Historia: za długa
6. Wybrana ranga: Samica Alfa

[Panacea]

Zgłoszenie:

1. Imię: Panacea
2. Wiek: dojrzały
3. Wygląd: Wilczyca z cechami bielactwa, o białym, niemalże półprzezroczystym futrze i czerwonych, nie za dobrze widzących oczach. Zmacerowana skóra na nosie, uszach i łapach jest wynikiem podatności na oparzenia słoneczne przez brak pigmentu. Sylwetkę ma drobną, o chudych łapach i widocznych żebrach. Czerwone oczy, minimalnie drgają wskazująć na oczopląs. Słaby wzrok, pozwolił jej wyostrzyć pozostałe cztery zmysły, dzięki którym całkiem dobrze radzi sobie w codziennym życiu. Pomimo widocznego zmęczenia, samica dalej porusza się bez większego problemu.
Prócz albinizmu, drugą charakterystyczną cechą w jej wyglądzie są liczne ozdoby jakie nosi. W futrze wplecione ma liczne sznurki i koraliki, a na szyi zawieszone paręnaście naszyjników w formie amuletów o kolorze czerwonym i seledynowym. Największym i najcenniejszym są grube seledynowe korale o perlistym wykończeniu, złożone z parunastu dużych sfer oraz połączone mocnym kolorowym sznurem. Ciężko zdefiniować z czego zostały wykonane, bo pomimo gładkiej tekstury, która mogłaby wskazywać na szkło czy ceramikę są bardzo lekkie. Na brodzie i pod oczami można również dojrzeć czerwoną farbę, którą narysowane są pędzlem kreski.
By skryć się przed słońcem często nosi cienkie przyszarzałe okrycie, wiele razy zacerowane kolorową nitką. Na boku zawieszoną ma również siatkę rybacką, która służy jej za torbę.
4. Charakter: Samica o łagodnym usposobieniu, bezkonfliktowa. Nie przeszkadza jej własne towarzystwo i samotność, ale przy możliwości rozmowy z chęcią wchodzi z kimś w kontakt. Szczególnie lubi rozmawiać na tematy abstrakcyjne i filozoficzne.
Misja uzdrawiania została jej przypisana od narodzin, by ‘klątwa’, bo tak nazywano jej albinizm nie była powodem nieszczęścia innych. Dzięki temu Panacea jest wyśmienitą uzdrowicielką, o ogromnych pokładach wiedzy i doświadczeniu, ale i specyficznym podejściu do życia, ponieważ uważa, że nie każdy jest wart ratunku. Przekłada dobro swojej ‘rodziny’ ponad dobro innych i jest niezwykle oddana swoim obowiązkom.
5. Historia: To czemu wilczyca doświadcza samotnej wędrówki i jak udało jej się do tej pory przeżyć, może wzbudzać wiele pytań. Zapytana zwykle odpowie, że szczęście uśmiechnęło się do niej na starość. Za to pech, który jak można było się domyślać, był tym co spowodowało dlaczego samica została sama, a jej ciało zdobi tak wiele blizn o nieprzypadkowym wzorze zębów i pazurów.

Aktualnie szuka miejsca, które przewidziano jej wraz z ‘odejściem’ z watahy — “[...]o spalonej, ale pełnej życia ziemi [...] o piekielnie gorącym, ale rześkim powietrzu [...] z wilkami oddanymi sprawie, ale zagubionych w swojej powinności[…]” Miejsce, które ma zostać jej domem w ostatnich rozdziałach jej życia.
6. Wybrana ranga: Ognista

[Vaelcarth]

Zgłoszenie:

1. Imię: Vaelcarth.
2. Wiek: Dorosły.
3. Wygląd: Av.
4. Charakter: KP.
5. Historia: KP.
6. Wybrana ranga: Ognisty.

[Misaki]

Witamy w Klanie!
Przyjęty na Ognistego.

[Magellan]

Zgłoszenie:

1. Imię: Magellan
2. Wiek: dorosły, 10 lat
3. Wygląd: Dojrzały samiec o głównie jasnym, biszkoptowym futrze, siwiejącym na pysku i łapach. Gęsta, dłuższa sierść na piersi i szyi, upstrzona jest masą pozłacanych lub złotych koralików, łańcuszków oraz warkoczyków. Poszarpane uszy, widoczne nadgryzione zębem przygód, noszą parę kolistych kolczyków. Prawe oko zakryte jest czarną opaską w typowym pirackim stylu, zza jej brzegów można jedynie dostrzec grube linie blizny rozciągającej się od polika do ucha. Lewe oko ma kolor słomkowy. Pysk prócz siwizny często zdobi szelmowski uśmiech oraz wetknięte w zęby źdźbło trawy, z których jeden kieł jest złoty. Ogon krótki, czysto ucięty, a lewa łapa pokryta jest cała bladymi starymi bliznami.

Ubiór składa się z ochraniacza na ramię i grzbiet, wykonanego z grubej skóry, który ma chronić wilka przed szponami sokołów, ale być również dobrym siedliskiem dla samych ptaków. Czerwona narzuta z frędzlami, skrywa płaską torbę w kształcie półksiężyca w której Magellan nosi wszystkie swoje skarby. Na wszystko narzucona jest ‘sieć rybacka’ wykonana z pozłacanej grubej linki — mająca większe zastosowanie estetyczne niż praktyczne.

Aktualnie wilkowi towarzyszy sokół wędrowny (Falco peregrinus) o imieniu Trinidad, prezent na podróż od partnerki.
4. Charakter: Samiec o duszy odkrywcy, ciągłej potrzebie ruchu i poznawania świata. Lojalny wobec klanu Ognia, choć spojrzenie na jego ideały ma nieco inne — zweryfikowane latami wędrówki poza Krainami, wierzy w Feniksa.
Jako ojciec dwóch córek cierpliwy, a przez swój wiek podchodzi również spokojnie do każdych przeciwności losu.
Ma słabość do błyskotek, szczególnie złota i jego pochodnych. Pomimo zaradności i wiedzy zdobytej doświadczeniem, dalej potrafi go zgubić jego własna brawura. Często również w swoich opowieściach naciąga fakty.
5. Historia: Magellan urodził się i został wychowany na ziemiach klanu Ognia przez dwójkę rodowitych Ognistych. To właśnie oni nauczyli go w ideałów typowych dla ‘starej gwardii’, gdzie honor i umiejętności walki przekładano ponad wszystkie inne. Rodzice brali Magellana od maleńkości na każdą ze swoich wypraw, zaszczepiając w nim od samego początku chęć do odkrywania świata i wykształcając w nim bezdenną ciekawość oraz typowe dla niego włóczęgostwo. To właśnie ono sprawiło, że już jako młody wilk, jak tylko stał się samodzielny uciekł spod rodzicielskich skrzydeł by zacząć zwiedzać świat na własną łapę. Nigdy nie zatrzymywał się na długo w jednym miejscu, jednak zawsze wracał do domu, do klanu Ognia — by krzyżować drogi nie tylko ze swoimi rodzicielami, ale i przyjaciółmi lub zbierać siły na kolejną podróż.
Podczas owych przygód nabawił się swoich blizn — tych większych i mniejszych oraz zdobył masę nowych doświadczeń i wspomnień. Magellan może opowiadać godzinami o swoich przeżyciach — o tym jak wilki ze wschodu pokazały mu jak można stworzyć więź między wilkiem, a drapieżnymi ptakami, jak musiał przeżyć sam w środku tropikalnej dżungli czy też wyruszać z piratami w poszukiwaniu zaginionych skarbów. Podobno ogon odgryzła mu wielka bestia na morzu, próbując go wciągnąć pod wodę, a gdyby nie spryt Magellana to by stracił również i łapę — taką przynajmniej wersję można usłyszeć od głównego zainteresowanego. Inne mniej przychylne mu wilki szepczą coś o pijackim zaplątaniu się w sieć rybacką i przeciągnięciu po portowym pomoście.
Gdy w końcu po paru latach tułaczki dojrzał do decyzji by być kimś więcej niż bezdomną powsinogą, dołączył do drużyny najemników klanu Ognia zajmujących się dostawami materiałów potrzebnych dla prowadzenia Odeonu Pradawnych. To właśnie podczas tego okresu wzmocnił swoją więź z klanem, doceniając fakt, że miał miejsce do którego zawsze mógł wrócić, w tym pewną dzielącą z nim miłość do sokolnictwa wilczycę. Podczas drugiej młodości dorobił się dwóch córek, dla których ograniczył swoje włóczęgostwo do minimum — oczywiście tak by jeszcze zachować własne zmysły. Podróżował rzadziej, na mniejsze dystanse, ale zawsze przynosił córkom masę prezentów i opowieści, by móc rozpuszczać swoje oczka w głowie jeszcze bardziej.
Wyprawa Larsa trafiła się jak ślepej kurze ziarno już nieco zdziadziałemu Magellanowi. Była prawdziwą okazją nie tylko by poczuć na nowo dreszcz emocji podczas odkrywania czegoś nieznanego, ale i może do zakończenia swojej historii w godny sposób. Samiec nie chciał nigdy się zestarzeć w naturalny sposób, wydawało mu się to zbyt okrutnym losem, za to poświęcenie się dla siebie, rodziny i klanu było ideałem w jego słomkowych oczach. Wilk pożegnał się z trzema najważniejszymi w jego życiu wilczycami i jeszcze tego samego dnia wybrał się na spotkanie z gryzoniem.
6. Wybrana ranga: Cherub

[Averill]

Zgłoszenie:

1. Imię: Averill
2. Wiek: dorosły
3. Wygląd: Rudy
4. Charakter: Jak każdy ognisty. Po Szramie :v
5. Historia: Urodził się w ko
6. Wybrana ranga: Odpowiednia :v

[Trixy]

Zgłoszenie:

1. Imię: Trixy
2. Wiek: Dorosła
3. Wygląd: Av
4. Charakter: KP
5. Historia: KP
6. Wybrana ranga: Ognista

[Misaki]

Witamy w Klanie!
Przyjęci na Ognistych.

[Neran]

1. Imię: Neran
2. Wiek: Szczeniak
3. Wygląd: Mały jest niczym kłębek ciepłej, żywej aksamitności! Istna pokusa dla łap, które same rwą się, by zanurzyć się w miękkim, puszystym futerku. A futro to, nie byle jakie, nie pospolite, nieprzyzwoicie wręcz szlachetne – ciemne, głębokie bordo, jak wino, które długo leżakowało w dębowych beczkach, nabierając charakteru. Gdy tylko słońce muska go promieniem, sierść żarzy się rubinowym blaskiem, jakby skrywała w sobie żywą iskrę. Na szczenięcym karku zawisł nie byle kamyk, lecz klejnot królewskiej korony (a przynajmniej tak można mówić o rubinie), na którym wyryta jest litera "N".
4. Charakter: Szczeniak jest jak niezapisany pergamin, jak pieśń, której melodia dopiero zaczyna się układać. Charakter ma miękki, jak jego puszysta sierść – zmienny, podatny na świat, który dopiero poznawał. Bywa odważny niczym lew, gotów rzucić się w pogoń za własnym cieniem, ale i tchórzliwy jak nieopierzone pisklę, które na widok własnego odbicia w kałuży potrafi zjeżyć się w panicznym zdumieniu.
Ciekawość pcha go naprzód, choć niekiedy zbyt wielka śmiałość kończy się przewrotką, lądowaniem na grzbiecie i zdziwionym spojrzeniem bursztynowych ślepi. Bywa łobuzem, co to obgryzie róg starej księgi (uważaj Sulfur ), poszarpią go wyrzuty sumienia, ale tylko na chwilę, bo już za moment zapomni i znów rzuci się w wir psot. Ma też swoją drugą stronę — potulny, przymilny, wylegujący się w cieple tańczącego ognia, z miną niewiniątka, które nic a nic nie wie o tym, kto przewrócił kałamarz i odcisnął łapę na świeżym pergaminie.
5. Historia: Szczeniak nie wiedział. Skąd miałby wiedzieć? Nie pamiętał ciepła matczynego języka ani zapachu ojcowskiej sierści. Nie znał opowieści o tych, którzy go spłodzili – a były to opowieści, których lepiej nie snuć przy blasku ognia, bo mogły sprawić, że płomień zatańczyłby niespokojnie. Neran nie miał pojęcia, że w jego drobnym ciele płonie dziedzictwo, które mogłoby zatrząść światem. Nie wiedział, że matka, wyniosła i milcząca, była alfą Klanu Cienia – istotą, przed którą chyliły łby nawet najstarsze wilki, której imię szeptano raczej w mroku niż w blasku dnia. O niej krążyły opowieści, pełne tajemnicy i szacunku, bo choć rzadko podnosiła głos, to jedno spojrzenie jej zimnych, przenikliwych oczu wystarczało, by największy wojownik czuł się niczym szczenię, które zapędziło się za daleko od legowiska.

Ojciec… Och, ojciec to zupełnie inna bajka. Gdzie matka była cieniem, on był ogniem, co parzył i oślepiał. Porywczy, dziki, nieokiełznany. Gdzieś tam, w swoim czasie, miał wszystko – pozycję, wadery, potęgę, którą można było poczuć w samej barwie jego głosu i dostrzec w pewnym siebie, dynamicznym chodzie. Najpierw walczył jako demon, później dowodził nimi, aż w końcu stanął na czele własnego klanu, a na samym końcu sięgnął rangi Mistrza. Ogień i furia. Miał w sobie ten nieuchwytny magnetyzm, który sprawiał, że wilczyce wzdychały, a rywale – czy to z zazdrości, czy z przekory – rzucali kąśliwe uwagi. Wpadał w kłopoty z impetem burzy, nie myśląc o konsekwencjach. Ale nawet w najgorszym położeniu potrafił dostrzec iskierkę szansy, obracając porażki w żart, a przeciwności losu w kolejne wyzwania. Może to właśnie była jego największa siła – nieugiętość ducha, umiejętność znajdowania drogi tam, gdzie inni widzieli tylko ślepy zaułek.

Szczeniak, nieświadomy własnego pochodzenia? Cóż, krew takich jak oni nie płynie cicho. Już teraz było w nim coś, czego nie umiał nazwać – coś dzikiego. Coś, co zdradzało przeszłość, której nie znał. Może w sposobie, w jaki marszczył pysk, jakby próbował rozgryźć niewidzialne zagadki. Może w ruchach – nieporadnych jeszcze, ale już pełnych tej drapieżnej gracji, której nie dało się nauczyć. A może w oczach, w ich głębi, w spojrzeniu, które czasem wydawało się starsze, mądrzejsze, jakby pamiętało rzeczy, których on sam nie mógł pamiętać. Czas pokaże, czy weźmie po ojcu upór i charyzmę, po matce instynkt i nieuchwytność. Ale dziś był tylko szczeniakiem – puszystym, rubinowym kłębkiem, co biegał za własnym ogonem, nie wiedząc jeszcze, że gna nie tylko za cieniem na ziemi, ale i za przeznaczeniem, które już na niego czekało.
6. Wybrana ranga: Szczeniak

[Misaki]

Witamy w Klanie!
Przyjęty na szczeniaka!.

[Saskia]

Zgłoszenie:

1. Imię: Saskia
2. Wiek: Dorosła
3. Wygląd: Rudzielec z białymi i ciemnoszarymi znaczeniami na futrze. Błękitne, żywe oczy. Przeciętna sylwetka.
4. Charakter: Pyskata chłopczyca, choć w głębi duszy jest bardzo wrażliwa
5. Historia: urodziła się w Wilczej Krainie wiele lat temu, ale przez większość swojego życia podróżowała po terenach za wielkim morzem. Dzisiaj powraca do domu — bogatsza o doświadczenie i o kilka siwych włosów i dojrzalsza.
6. Wybrana ranga: Ognista

[Misaki]

Witamy w Klanie!
Przyjęty na ognistą!.

[Islingra]

Zgłoszenie:

1. Imię: Islingra
2. Wiek: 4/5?
3. Wygląd: Rude, chude, długi ogon. Zielone oczy.
4. Charakter: Pogubiła się.
5. Historia: Za długa do jednego drinka
6. Wybrana ranga: Co mi dasz to przyjmę!

[Misaki]

Witamy w Klanie!
Przyjęta na ognika!.

Wróć do gry, a zajdziesz wysoko. <3

[Uterra]

1. Imię: Uterra
2. Wiek: Z pewnością dorosła
3. Wygląd: Krótkowłosy wilk z pustyni. Jej cały opis znajduje się tutaj
4. Charakter: Humorzasta, ale całkiem miła jak się ją pozna.
5. Historia: Nie specjalnie ciekawa. Żyła trochę jako samotnik, a potem w klanie Ognia, potem wyniosła się na pewien czas na swoją pustynię. Coś jej podpowiedziało jednak, by wrócić do swojego starego stada.
6. Wybrana ranga: Zwyklaczek

[Daenerys]

Salve!
Przyjęta na Ognistą.

[Daemon]

Zgłoszenie:

1. Imię: Daemon
2. Wiek: Dorosły
3. Wygląd: Ciemne futro, czerwone oczy. Taki mało oryginalny.
4. Charakter: Ognisty. Dla przyjaciół do rany przyłóż, dla wrogów wrzód na tyłku.
5. Historia: Taka długa, że zdążył zapomnieć. Pochodzi spoza wilczych krain.
6. Wybrana ranga: Ognisty

[Misaki]

Salve!
Przyjęty na Ognistego.

[Sovillo]

Zgłoszenie:

1. Imię: Sovillo
2. Wiek: Nienarodzon
3. Wygląd: Puszyste, okrąglutkie szczenię, które odziedziczyło po matce ciepły, miodowy odcień futra kontrastujący z ciemnym — niemal czarnym nalotem na wierzchniej części grzbietu, szyi, pyska i uszu. Wilczek ma kręcone włosie, dłuższe na głowie, zbijające się w niesforną czuprynę jasnych, ciasno skręconych loków. Spogląda na świat czerwono-bursztynowymi oczami
4. Charakter: Tabula rasa.
5. Historia: Tabula rasa. Dopiero będzie się pisać
6. Wybrana ranga: Szczeniak