Oaza

[Dantalion]

O FAK...
Aż pisnął lekko! Kurwa... NIE, TYLKO NIE W FJUTA... albo jaja!
— Schowam... Czekaj... — Wywrócił ślepiami z bólem w nich, GRRR... — Co? — Wydukał jeszcze.

[Layla Amani]

Zrobił, co musiał, to i ona okazała mu łaskę. — Taki duży z Ciebie wilk, a masz tyle słabości... — Nie opuściła łapy swojej, a tylko przejechała bo boku jego ciała z zadziwiającą nawet dla niej czułością. — Ten flet był chujowy. Jesteś ponad to. — i tak dotykając go, stanęła pod jego szyją i otarła się głową, okazując sympatię. — Pobawmy się, dawno Cię nie widziałam. Też... miło wspominam. — Niebezpośrednio próbuje mu przekazać, że czas na zabawę!

[Dantalion]

Westchnął, obserwując wilczycę z... mieszanymi emocjami. Nie czuł się najlepiej — psychicznie, rzecz jasna... ale powiedział wtedy o kilka słów za dużo i nie wiedział, czy w ogóle jest CO ratować...
Wlepił dwubarwne trzeszcze w lima Layli i mruknął...
— Okey...? — Nieco niepewnie, nieco... Kurde... za dużo tego nieco...

[Layla Amani]

Wyglądał na zmieszanego... ależ emocjonalny chłopiec. Przewróciła ślepiami, stanęła naprzeciw niego i z niezadowoleniem kontynuowała dialog, choć bardzo chciała go skończyć. — Hej... słuchaj, świat się nie zawalił, ona to przeszłość, córki dorosną, a Ty masz swoje życie. — Poklepała go po policzku, patrząc mu w oczy, albo wręcz zmuszając go do spojrzenia jej w nie. — Nikogo tu nie ma, nikt nas nie podglądnie. Chodź sie zabawić, poprawię Ci humor. — I nie prosząc o pozwolenie, złapała za jego szczękę motzno, pociągnęła w dół i pocałowała z języczkiem.

[Dantalion]

Z-zabawić...?
Zmarszczył brew, a jego kąciki ust opadły jeszcze mocniej... Dawno nie miał innej... czy powinien? czy chciał? Tak dużo pytań, taka pustka w głowie i MYŚL... a może wróci? może jeszcze... się uda?
Potrząsnął łbem. O jezus... Zatkała mu pysk... a on miał cały czas otwarte oczy! to było takie szybkie i gwałtowne... Nie wiedział, czy to kontynuować, czy tkwić nadal w osłupieniu?
Zafalował tylko ogonem...

[Layla Amani]

Gdyby rumieńce były widoczne u wilków, Layla rozpaliłaby się czystą czerwienią. Machnęła kilka razy ogonem, czując jak powoli podniecenie ją atakuje od tyłu, spomiędzy nóg, ale gdzieś zatrzymało się w połowie rozwoju. Oderwała się na moment od Dantaliona, nieco zdziwiona jego.. "mdłą" reakcją". — Hej, jeśli boisz się związku, nie musimy być razem. Chcę Ci tylko pomóc, ulżyć trochę... wiesz... na mnie możesz zawsze liczyć. Jakoś nie zrobiłam Ci jazdy za "tamtą", co nie? — Wzruszyła brwią pytająco.

[Dantalion]

Co-co...?
A czemu miałaby mu zrobić jazdę? Przecież nigdy nie byli razem... Dziwna była... i chciała się chyba pieprzyć. Tak to wyglądało. Jego poprzedni związek był tak stabilny, że nie odczuwał przy nim wzlotów...
No dobra. Teraz to był kompletny upadek...
— Jest w krainie tyle basiorów, dlaczego ja? — Zmarszczył brew, wciąż zdezorientowany, zaskoczony tym jej dziwnym żarem...

[Layla Amani]

Zrobiła mu pstryczka w nos, ale takiego, by to poczuł jak trzeba. — Bo. — I jeszcze drugiego. — Podobasz mi się. Myślisz, że jestem byle kurwą, lecącą na każdego, co? — Zmarszczyła gniewnie brew. — Jak już, to jestem kurwą, która w tej chwili leci na Ciebie i jest kurewsko wybredna. —

[Dantalion]

Położył jedno ucho po sobie... Cooooo...? To ktoś go jeszcze może chcieć? Przecież był teraz taki żałosny — BA — od pewnego czasu czuł się jak kupa końskiego łajna...
A tu, no proszę.
Zaniemówił.

[Layla Amani]

Zagryzła lewy policzek i nadmuchała prawy, czekając na jakąś sensowną reakcję, ale ten facet, choć hotówa jak chujbeliar wiem że to czytasz, to strasznie dużo czasu potrzebował na kalkulacje. Odwróciła się do niego tyłeczkiem po 2 minutach i trzepnęła ogonem w lico. — Jakbyś przemyślał moją ofertę, poczekam przy tamtej palmie. — I ruszyła przed siebie, kręcąc ponętnie tyłeczkiem, by Inwkizytor mógł się napatrzeć na to, co wypracowała miesiącami harowania nad zgrabnymi krztałtami od dupy strony.

[Dantalion]

Fakt... Aseksualność w chwili obecnej — i od długiego czasu była jego mocną stroną.
W sumie to nawet miał po swym mistrzu ten seksizm, ale nie do wszystkich — choć w większości. Lani była bardzo samcza z charakteru, choć... Te zapachy to z pewnością nie były męskiem.
Parsknął nosem, po czym się po nim podrapał...
Siedział na dupie i myślał, co robić. A co jeśli straci kolejną znajomość? to nie dawało mu spokoju, więc z tego punktu — poszedł za nią. Nie musiała wiedzieć, że to coś innego — niźli se myślała.

[Layla Amani]

A więc jednak! Wyczuła jego towarzystwo i poniekąd w serduszku nadzieja się rozpaliła, tak jak inne miejsce na jej ciele. Yawy nie chciała ciągle zawracać dupy, pewnie z Sulfurem obgaduje śmiertelnie poważne sprawy wcale nie, a na Dantaliona powinna liczyć, co nie?
Usiadła sobie, a potem jeszcze się położyła i uczesała włosy, tak jak wtedy w wodzie. On był przy niej, mogła więc kontynuować rozmowę. — To ten... czy nadal Ci się podobam? — Tym razem krócej, dziś jakoś słabo kumał i nie rechotał zbyt.

[Dantalion]

Co...?
— Jesteś ładna. — Ale czy jemu się podobała? Nigdy nie był bezpośredni, bo po cholerę. Nie starał się tez jakoś szczególnie, poza własną obecnością...
— Dlaczego to robisz? — Kusiła i nęciła... Chciała się ruchać, ale... Cos jeszcze? Szukał głębszego sensu w tym wszystkim.

[Layla Amani]

Kątem oka go zmierzyła i uśmiechała się zadziornie. — Schlebiasz mi, mordo. — W beliara romantyczne.
— Bo mam taką ochotę. To tak w skrócie. Chcesz dłuższą (nudniejszą) wersję? Ostrzegam, że to nic odkrywczego.—

[Dantalion]

Westchnął...
A gdzie ten romantyzm? ZARAZ... Nigdy go nie było... Skąd nagle teraz chciał się brać? Spoglądał na zielonooką ze smętną miną. Była uparta, ale on...
W sumie był chłodno obojętny teraz. Stał naprzeciwko niej, gdy wiatr smagał jego długie futro na głowie i ogonie...

[Layla Amani]

Chyba nici z ruchanka na dziś. Westchnęła z rozczarowaniem i położyła się na brzuchu, naprzeciwko Dantaliona i oparła łeb na łapy, patrząc przed siebie. — Hej, po zerwaniu chcesz liczyć na romans w ramach pocieszenia? To tak nie działa, daj sobie odpocząć. Pier*olca bym dostała, gdybyś wspominał tamtą, będąc ze mną, wiesz? — Taa, szybko wyschła, tam z tyłu też.

[Dantalion]

A kto powiedział, ze będzie łatwo...?
Odkąd był z Fellą, nie poddawał się emocjom, tak kruchym i zdradliwym... ALE ZARAZ... Nie byli już razem, a on nie myślał... Nie myślał o powrocie, a może myślał...?
— A co mam zrobić twoim zdaniem? to jest trudne. Lani... — Podszedł do niej i polizał ją po czole — po czym odsunął pysk by spojrzeć jej głęboko w oczy.

[Layla Amani]

Zmrużyła ślepia, czując jego mokry jęzor i wróciła do poprzedniego stanowiska. — Dają, to bierz. Chyba że jesteś typem, którego trzeba trochę zmusić do rozrywki? To Twój klan jest znany z gwałtów, nie mój, wiesz? — Wzniosła głowę przy ostatnim zdaniu, by nawiązać kontakt wzrokowy. — Nie żebym nie umiała, ostrzegam. — Pokusiła się o lekki uśmiech, bo była bardzo poważna.

[Dantalion]

Co....?
— Niech sobie gwałcą, nie jestem takim typem... — Zmarszczył czoło...
— Nie wiem, czy romanse są dla mnie... — Mruknął... ale... Felli już dawno nie widział, czy ona zniknęła kompletnie z krainy? CHOLERA... za bardzo się zadręczał.
Chrząknął...
— Gorące usta dziewczyno masz zielone oczy przepiękną twarz... Gorące usta dziewczyno masz chciałbym zobaczyć cię jeszcze...? — Zanucił pod nosem...

[Layla Amani]

Stukała pazurem po kamieniu, tuż pod jej łapą, gdy ten plótł trzypotrzy o tamtej babie. Chyba ten typ szukał prawdziwej miłości, czyli czegoś, czego Layla nie była w stanie (na razie) mu dać. Skoro tak, poczeka, może potrzebował nieco więcej czasu, albo jego przyrodzenie jest lekko niesprawne... da się zrozumieć, w końcu miał dzieci, żonę, to takie stresujące...