Zapisy dla Samotników i Innych Zwierząt

[Astra]

1. Imię: Astra
2. Wiek: Dorosła
3. Wygląd: Więcej w KP
4. Charakter: Więcej w KP
5. Historia: Więcej w KP
6. Gatunek: Wilk

[Lorcan]

1. Imię: Lorcan
2. Wiek: dorosły
3. Wygląd: rosły czarno-brązowy wilk o jasnoszarych oczach, które przesłania mu grzywka.
4. Charakter: małomówny, często wydaje się być zamyślony. Nie przepada mówić o sobie, ale chętnie słucha.
5. Historia: właściwie nie do końca wiadomo skąd przybył ani jak długo wlecze się po wilczych krainach
6. Gatunek: wilk

[Málvarg]

1. Imię: Málvarg
2. Wiek: Dorosły
3. Wygląd: Biały wilk, czarno biała grzywka, białe oczy. Dość wysoki.
4. Charakter: Nieufny wobec obcych. Lubi własne towarzystwo, unika problemów.
5. Historia: Przybył do krainy i tak się stało, że został na dłużej.
6. Gatunek: Wilk

[Dymopiór]

1. Imię: Dymopiór
2. Wiek: Dorosły
3. Wygląd: Dla przeciętnego wilka, dziwnie wyglądający kurczok. Jednak gdy się mu przyjrzysz zobaczysz detale, które można łatwo ominąć w pośpiechu. Kolory tego ptaka kontrastują ze sobą, zobaczysz w tym ptaku nieokiełznaną czerń jak i jaskrawe białe pióra, jakby były wyprane w Perwolu. Każdy wnikliwy obserwator przyrody zobaczy w tym ptaku równowagę i piękno.
4. Charakter: Wnikliwy obserwator, płochliwy. Nikt jeszcze nie zamienił z nim słowa. Będziesz pierwszy?

5. Historia: Pochodził z bardzo licznej rodziny Piórów — miał ponad jedenastu braci — jednak wyróżniał się spośród nich jednym: był niezwykle ciekawski. Dymopiór nie odnajdywał się w społeczeństwie Piórów; nie potrafił utrzymać się w żadnej pracy, ponieważ miał poważne problemy z koncentracją. Nie chciał marnować swoich skrzydeł na pracę dla Gniazda — pragnął poznawać świat. Rodzice jednak zagrozili mu, że jeśli choć na chwilę odleci od rodziny, zostanie wydziedziczony i przestaną go utrzymywać. Dymopiór był bardzo nieszczęśliwym ptakiem. Z pozoru miał wymarzone życie — niczego nie musiał robić — ale nuda coraz silniej napędzała jego pragnienie odkrywania nieznanego. Pewnego dnia jego życie wywróciło się jednak o 180 stopni. Gniazdo ogłosiło ekspansję, a rodzina Piórków została wyznaczona do zbadania terenów wokół Gniazda i wskazania kierunku rozbudowy miasta. Każdy z samców udał się w wyznaczoną stronę. Dymopiór, na myśl o opuszczeniu domu, był zachwycony — natychmiast pobiegł do urzędu, aby zarejestrować się jako pracownik wyprawy. Niestety, wszystkie role w misji zwiadowczej zostały już przydzielone. Jako jedyny z Piórów nie otrzymał pozwolenia na opuszczenie Gniazda. Widząc rozczarowanie w oczach syna, ojciec zaproponował, by Dymopiór mu towarzyszył. Nie przewidział jednak, że ta niesubordynacja wobec władzy doprowadzi do prawdziwej tragedii. Początkowo podróż przebiegała zgodnie z planem. W pewnym momencie Dymopiór usłyszał nadchodzące kroki. Ojciec wyszedł na prowadzenie, aby się rozejrzeć. Syn podążał tuż za nim, gdy nagle rozległ się przeraźliwy krzyk: „No Noo Noapte, błagam, zostaw mnie! Zaprowadzę cię do Gniazda! SYNU, UCIEKAJ!” Dymopiór nie posłuchał. Rzucił się na ratunek ojcu, lecz znieruchomiał, gdy ujrzał, jak wilczyca powoli rozszarpywała ciało jego taty. Dla tego cietrzewia było już za późno. Zrozpaczony Dymopiór wrócił do Gniazda i opowiedział o wszystkim w najdrobniejszych szczegółach. Gdy jednak nieopatrznie wyznał, że ojciec chciał zdradzić lokalizację domu, rozpętała się prawdziwa masakra. Gniazdo wydało rozkaz zabicia każdego członka rodziny Piórków. Rodzina stawiła opór, lecz niewiele to zmieniło. Dymopiór uciekł z Gniazda w obawie o własne życie, podążając za śladami, które doprowadziły go aż do Wilczej Krainy. Do dziś nie wiadomo, jak zakończyła się wojna w Gnieździe — krążą jedynie legendy, że nikt jej nie przeżył. Dymopiór stał się jedynym żyjącym cietrzewiem na świecie, a jego misją stała się nauka języka Wilków. W głębi serca wierzył, że gdyby Noapte potrafiła porozumieć się z jego ojcem, do tragedii by nie doszło.

6. Gatunek: Cietrzew