Wolv PBF

Wysłuchał jej uważnie. Nie chciał się z nią zgadzać, ale czuł, że miała sporo racji. W zasadzie gdzieś na samym dnie serduszka faktycznie czuł, że matka go nie kochała. Ani jego, ani Xalim. Westchnął w odpowiedzi, nie potrafiąc znaleźć słów, które byłyby teraz na miejscu.
— Może... — odparł, wciąż bez przekonania, chociaż skoro nie był już jedyną osoba, która tak myśli, to pewnie coś było na rzeczy.
— Ty... Umiesz czytać? — spytał cicho. Już nawet sam opis dennożarłów go nie ciekawił. Morrigan wyglądała na samicę w wieku zbliżonym do jego. I już umiała czytać? Poczuł się jak skończony debil, bo sam nie umiał.

Morrigan

— Nie te grube książki, wciąż wiele słów nie rozumiem! — Powiedziała, kiwając energicznie łebkiem, nieświadoma wewnętrznej walki Neirosa odnośnie miłości (a raczej braku) ze strony madre. — Ale lubię te z obrazkami! — Przyznała merdając ogonkiem energicznie.

Troszkę, troszeczkę, troszeńkę mu ulżyło, że wilczyca wciąż "wiele słów nie rozumie". Nie wiedział co prawda co rozumiała pod "wiele", ale na pewno nie rozumiała wszystkich, a to już na plus dla niego. Może wcale nie był aż tak bardzo zacofany? Chociaż... Trochę był, bo on nie rozumiał żadnego. Wiedział, że na słowa składają się dziwne znaczki zwane literami, ale... na tym jego wiedza się kończyła. Za to obrazki czytał równie dobrze, jak jego nowa koleżanka!
— Jakaś konkretna tematyka cię najbardziej ciekawi? — dopytał, wyłażąc ze swojej dziury i podchodząc w stronę wody na tyle, by fale lekko podmywały mu łapy.

Morrigan

— Hmmm... hmmm dinozaury są fajne... I piosenki... I lubię się uczyć ale za madre jest to ostatnie I lepiej mi idzie z pytaniem innych — wyznała rozbrajająco. Sama miała gdzieś czy jest inteligentna czy nie, ona po prostu ROBIŁA RZECZY gdy chciała je robić. Tak jak teraz, siedząc sobie nad dwoma kraterami z Ros'em z Przyjaciół i też podchodząc do wody by zmoczyć łapki w nieco czyściejsze wodzie już tej super brudnej. Ale coś zwróciło jej uwagę- JEJA CO TO?! — pisnęła gdy pomiędzy łapami zaczęła uciekać jej rozgwiazda która wyjątkowo zabłądziła.

Przechylił lekko łeb. Piosenki? Jak mogła czytać piosenki z obrazków? Nie potrafił sobie tego wyobrazić. Nie wiedział też, że istnieje coś takiego jak zapis nutowy i te inne rzeczy z muzyką związane. Wpatrywał się naprzemian w morze i w nią, więc nie zorientował się, kiedy przy łapach wilczycy pojawiła się rozgwiazda.
— Nie mam pojęcia — powiedział, pochylając się trochę w stronę stworzonka. — Wygląda, jak gwiazdka. Może spadła z nieba? Proponuję dać jej na imię Patryk.

Morrigan