Wolv PBF

Schody były udekorowane w serduszka, te zaś wiodły do jednego z pokoi. Averill wsunął się pierwszy a gdy wilczyca podążyła za nim pierwsze co ujrzała to wszędzie dookoła róże które rosly sobie w doniczkach a wśród nich pnącza. Razem układały się w kształt serca. Panował tu półmrok oświecany świecami tylko. W pokoju roznosił się słodki zapach kwiatów. W pomieszczeniu były różne meble jak i duże wygodne łóżko.

Zatrzymała się w progu, szeroko otwierając oczy. Była wręcz oszołomiona tym, co zobaczyła — wszechobecne róże, pnącza splatające się w kształt serca, ciepłe światło świec i ten intensywny, słodki zapach unoszący się w powietrzu. Przez chwilę stała bez ruchu, jakby nie była pewna, czy powinna zrobić krok dalej.
— To… — zaczęła cicho, ale głos uwiązł jej w gardle. — To wygląda jak… jak ze snu. — Spojrzała na Averilla, a jej białe oczy lśniły od odbijającego się blasku świec. Zrobiła parę ostrożnych kroków do środka, z ciekawością i pewnym onieśmieleniem rozglądając się po pomieszczeniu. Delikatnie musnęła łapą jedno z pnączy, jakby chciała się upewnić, że to wszystko jest prawdziwe.
— Skąd… skąd wiedziałeś, że tak kocham kwiaty? — zapytała, spoglądając na niego z cichym zachwytem w głosie. Jej serce biło szybciej, a ciepło rozlewało się gdzieś w jej środku, sprawiając, że na chwilę zapomniała o całym świecie. Pytanie wbrew pozorom mogło się zdawać durne, biorąc pod uwagę z jakiego klanu jest.

Tak wszystko było prawdziwe. Choć można było dojrzeć doniczki z których to wszystko wychodzilo. Wsunął nos w jej futro.
— jakoś intuicyjnie, pachniesz cała lasem i kwiatami więc pomyślałem że lubisz.... — szepnął cicho.

Fayra jeszcze przez chwilę stała nieruchomo, wciągając w nozdrza słodki zapach kwiatów. Jednak im dłużej tu była, tym mocniej zaczynała dostrzegać detale, które wcześniej umknęły jej uwadze. Blask świec, który wydawał się tak ciepły i romantyczny, teraz rzucał długie, dziwnie migotliwe cienie na ściany. Róże, które początkowo sprawiały wrażenie cudownie bujnych, przy bliższym spojrzeniu zdawały się być... przesadzone? Wszędzie były kwiaty, pnącza, serca, aż do przesytu. Otworzyła usta, jakby miała coś powiedzieć, ale zamiast tego tylko zamrugała szybko i lekko się cofnęła. Dopiero teraz dostrzegła doniczki. Wszędzie. Stały równo obok siebie, ustawione w precyzyjne rzędy, a niektóre znajdowały się w miejscach, które nie miały absolutnie żadnego sensu — jedna leżała na środku ścieżki, inna balansowała niepewnie na kamiennej półce. Jedno z pnączy wydawało się niemal wpełzać na nią, co sprawiło, że wzdrygnęła się mimowolnie.
— Eee… — zaczęła niepewnie, powoli obracając się wokół własnej osi, a jej uszy drgnęły w zakłopotaniu. — To… bardzo… dużo kwiatów.
Słowa opuściły jej pysk powoli, jakby próbowała znaleźć jak najdelikatniejszy sposób, by to powiedzieć. Coś, co przed chwilą wydawało się snem, nagle przypominało trochę... chaotyczny eksperyment ogrodniczy. Oczy Fayry zatrzymały się na Averillu, który wyglądał tak, jakby naprawdę się postarał, a to sprawiło, że poczuła ukłucie winy.
— Doceniam… to wszystko, naprawdę — dodała szybko, choć jej głos brzmiał już inaczej, bardziej ostrożnie. — Po prostu…
Zrobiła krok, ostrożnie omijając kolejną doniczkę, i zamilkła, zastanawiając się, jak ubrać swoje myśli w słowa, które nie zranią jego uczuć.

// czar walentynkowy prysł, huh :<

Averill

Przez chwilę miał jeszcze takie dziwne oczy ale po chwili jakby obudził się ze snu. Czas prysł a on stał w pokoju w którym było mało ognia, dużo zieleni i wszystko capiło stęchlizną. Teraz dotarło do niego że wszystko było w kształcie serca a on stał obok leśnej samicy. Yyyy.
— słuchaj... — zaczął niepewnie. nie chciał jej zranić. Nie do końca ogarniał co tu się dzieje.


// :C no cóż :P

Wszedł do zgliszcz mając nadzieję że przybędzie tu ktoś jeszcze. Z reguły bary są oblegane nie ? Usiadł grzecznie przy stoliczku.I właściwie czekał? Zamówił sobie jedzonko i piciu.
Neffrea

W sumie ucieszył się że widzi Inkwizytorkę.
— Ave ave powolutku a Tobie? Ostatnio muszę przyznać że się opindalam — mruknąłem leniwie — słyszałem żeś jest rzemieślnikiem ? Dałabyś radę mi skonstruować amulet jakiś ?

— oh bardzo bym chciał — zatarł łapki i pochylił się nad stołem gdzie leżały różne rzeczy. Niektóre obwąchał innym się przypatrywał. Ale nie macał bo nie jego nie? W każdym razie skinął głową i wzrok wbił w Neffreę. Tak czy siak była jego też przełożoną w gruncie rzeczy. Ale może jednak bedzie taka łaskawa coś dla niego też wyczarować?

Obserwował z uwagą, trochę się cykał tej całej magii, nawet nieco zjeżył mu się włos. Ale patrzył z przejęciem na każdy ruch, na to co się działo z surowcem klanowym i wgl. Uśmiechnął się delikatnie
— wow to jest naprawdę extra !

— w sumie chciałbym dwa? można tak? Chciałbym ten rozmawiający z duchami i na zauroczenie — mruknął planując w głowie jakby je tu już użyć — brzmią nieźle — dodał po chwili

— jasne, możemy nawet zawrzeć umowę, ja ci będę zbierać w ramach możliwości bo niektóre rzeczy mogą być nieco trudne — mruknął — a ty byś mi robiła amuleciki? — zapytał ją szczerze. Byli razem w klanie no i w tej samej linii kariery nie ?

— Możesz na mnie liczyć, a czy potrzebujesz czegoś dodatkowego? Chętnie Ci zbiorę — odparł pewny siebie. Skinął głową. Wyciągnął notatnik i zapisał wszyściutko — super myślę że za niedługo zbiorę co trzeba

Stanął przed wilczycą na baczność — oczywiście sir ! — uśmiechnął się delikatnie. Zbierze wszystko co będzie potrzebować. Taka jego pracka nie ?